Geachte aanwezigen, prijswinnaars, familie, Statenleden, familie Benner, kunstliefhebbers en andere aanwezigen. Nogmaals: geachte aanwezigen.

Aan mij de eer om vanmiddag voor de tweede keer namens het provinciaal bestuur van Fryslân de Gerrit Bennerprijs voor beeldende kunst uit te reiken. Het is de tweede keer dat de prijs uitgereikt wordt, maar het is de eerste keer dat de oeuvreprijs wordt uitgereikt.

Twee jaar geleden werd de Bennerprijs toegekend voor een belangrijke ontwikkeling in het werk van de kunstenaar. De prijs ging toen naar Bas Epker. Provinciale Staten van Fryslân hebben in 2003 het initiatief voor de prijs genomen met de bedoeling om het Friese kunstklimaat op een positieve manier te stimuleren. Bovendien hebben de Staten voorgesteld om deze prijs naar Gerrit Benner te vernoemen. U vraagt zich misschien af waarom deze prijs nu net naar Gerrit Benner vernoemd is. Ik zal dat met een citaat van mevrouw Ineke Kooi van Langenberghe illustreren.

“Wie Benner zegt, zegt Fryslân. Of de kunstenaar het daarmee eens zou zijn geweest, valt trouwens te betwijfelen. Benner zag immers verder dan de provinciegrenzen: zo woonde hij jarenlang inAmsterdam waar hij het atelier van Karel Appel gebruikte; hij had veel bewondering voor het werk van Hendrik Nicolaas Werkman en voelde zich verwant met kunstenaars als Picasso en Munch; hij exposeerde, behalve in het Amsterdamse Stedelijk Museum ook in Sao Paolo, Milaan, Berlijn, Krefeld en Venetië en sleepte bovendien internationale prijzen in de wacht.

Maar zoals de Groningers De Ploeg in de armen sluiten, zo zijn de Friezen trots op 'hun' Benner, gehecht als hij was aan het Friese landschap. Hoewel de kunstenaar al jarenlang in Amsterdam woonde, schilderde hij heel vaak, gravend in zijn geheugen, die 'wereld' van land, lucht en water. Bron van inspiratie was Fryslân dus wel degelijk voor hem, hoewel de natuurlijke omgeving in zijn algemeenheid, met haar vogels, bloemen en ruiters, ook een dankbaar thema voor hem was”.

Achter de schermen is lange tijd hard gewerkt aan de organisatie van deze prijs. In nauwe en goede samenwerking met Keunstwurk en het Fries Museum is het voorbereidende werk verricht. Bovendien heeft een deskundige jury ons geadviseerd over welke kunstenaar de oeuvreprijs toegekend zou moeten krijgen. Ik wil graag van deze gelegenheid gebruik maken om de jury zeer te bedanken voor het werk dat zij heeft verricht. En zij heeft haar werk goed gedaan.

Toen ik hoorde dat Louis Le Roy de oeuvreprijs zou krijgen, kreeg ik kippenvel van geluk. Omdat het zo'n terechte bekroning is. Omdat het de man van de verbindingen is, die we in Fryslân zo graag zien: mensen, landschap, kunst en tijd. En omdat hij mijn tekenleraar was. Hij heeft met bijna militaire discipline geprobeerd mij de kunst van licht- en schaduwwerking bij te brengen, 14-15 jaar was ik, geen groot talent. Iedere week een half A4, Oost-Indische inkt, gericht kijken; niks organisch, niks vrije opdracht. Systematisch techniek oefenen en intussen met geheel eigen humor de leerlingen afleiden. (Tegen een leerling die Van de Berg heette: “weet u wel dat u een Bijbelse naam heeft? ......toen Jozef van de berg kwam”) Streng en filosofisch. Van tekenleraar naar leermeester. En nu met zo'n oeuvre levensmeester!

Louis Le Roy heeft nieuwe verbanden gelegd tussen kunst, natuur en samenleving. Daarmee is hij al decennialang zijn tijd vooruit. Hij kwam met de gedachte dat ieder mens een creatieve inbreng moet kunnen hebben in de vormgeving van de stedelijke leefomgeving. Bovendien dient in zijn optiek één procent van het stedelijk oppervlak gereserveerd te worden voor sociaalecologische kunstprojecten, waarbij de stedelijke ruimte wordt teruggegeven aan de tijd. Daarmee raakt hij de achilleshiel van het maatschappelijke systeem, want de tijd lijkt het laatste te zijn wat de overheid uit handen geeft. Nu de betekenis van zijn oeuvre met terugwerkende kracht steeds meer wordt erkend en ook met prestigieuze prijzen en publicaties wordt bevestigd, kan de indruk gaan ontstaan dat zijn gedachtengoed definitief tot het verleden is gaan behoren. Het tegendeel is het geval. De kunst van Le Roy is op de toekomst gericht. Hij wil aan de ruimte de tijd geven en aan de tijd alle ruimte.

De winnaar is bekend gemaakt. Het juryrapport is zojuist voorgelezen. Dan is het nu zover om de Gerrit Bennerprijs uit te reiken. Ik zou Louis Le Roy willen vragen om naar voren te komen.

Toespraak gedeputeerde De Vries, bij de tweede uitreiking van de Gerrit Bennerprijs voor beeldende kunst 2008 op 19 januari 2008 in het Fries Museum. Op de foto: Jannewietske de Vries in gesprek met Louis en Inge Le Roy vlak na de prijsuitreiking