Waarom hebben zoveel mensen moeite met het verwerken van de ideeën van Louis G. Le Roy, met name wanneer die in de praktijk toegepast worden?
Gisteren verzorgde ik de Le Roy lezing tijdens een symposium van Stichting De Tijd. De tekst vindt u hieronder, minus enkele lange passages uit Tegennatuur. Ter voorbereiding van de lezing bezocht ik enkele weken geleden de zogenaamde "ecokathedraal" van Louis Le Roy, net buiten Heerenveen. Zo’n bezoek kan ik iedereen aanraden.
Louis Le Roy bouwde veertig jaar van zijn leven aan de ecokathedraal in Mildam. Voordat begrippen als slow city, green architecture, onthaasten en slow food hun opwachting maakten, wees hij al op de factor tijd als noodzakelijk ingrediënt voor ruimtelijke kwaliteit. Wat valt er nu nog van Le Roy te leren? Filosoof Bram Esser ging op onderzoek uit.
Geachte aanwezigen, prijswinnaars, familie, Statenleden, familie Benner, kunstliefhebbers en andere aanwezigen. Nogmaals: geachte aanwezigen.
Aan mij de eer om vanmiddag voor de tweede keer namens het provinciaal bestuur van Fryslân de Gerrit Bennerprijs voor beeldende kunst uit te reiken. Het is de tweede keer dat de prijs uitgereikt wordt, maar het is de eerste keer dat de oeuvreprijs wordt uitgereikt.
Het grensoverschrijdende werk van Louis G. Le Roy is moeilijk te plaatsen binnen de bestaande categorieën en disciplines van de beeldende kunst. Toch kan dit oeuvre, dat zich sinds de jaren zestig op consistente wijze heeft ontwikkeld, beschouwd worden als een vorm van sociaal-ecologische landschapskunst, die in de afgelopen decennia grote invloed en uitstraling heeft gehad, zowel landelijk als internationaal. Le Roy is buiten Friesland meerdere malen gelauwerd met prijzen, zoals in 2000 de Oeuvreprijs van het Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst.