Wat is het uiteindelijke doel dan wel de zin van het Leven? Sinds mensenheugenis een eeuwige filosofische en/of mystieke vraag. Het antwoord op deze vraag kan alleen niet gevonden worden op het ‘niveau’ waarop de vraag wordt gesteld. Het antwoord ligt namelijk voorbij de grenzen van de werkelijkheid waarbinnen het leven van de vraagsteller zich afspeelt.

Tijdens het eerste (in 1984) van de vele daarna volgende gesprekken die ik met Louis Le Roy mocht voeren, reikte hij mij een prachtige, inzichtgevende metafoor aan van de kathedraalbouwers uit de Middeleeuwen (ca. 500 – ca. 1500 n. Chr.).

De Middeleeuwse kathedralen werden gebouwd zonder deadline. De gemiddelde leeftijd van de in die tijd levende mensen was plm. 50 jaar. In de praktijk betekende dit dus dat er generaties lang aan een kathedraal werd gebouwd.

Zij die met de kathedralenbouw starten en de volgende generaties zullen dus een hoog complex, mystiek resultaat bereiken.

Iets maken, zonder het eindresultaat  te kunnen zien, raakt de mystiek van Leven. En dat is wat je bij de Ecokathedraal in Mildam  kunt ervaren, omdat dààr natuurlijke processen plaatsvinden en de natuur niet in haar tijdelijke verschijningsvormen beleefd wordt.

Tijd is de ‘grootheid’ waaraan veranderingen worden afgemeten. Het voor ons met de 5 zintuigen waarneembare, is de uit 5 elementen (aarde, water, vuur, lucht en ether) opgebouwde materiële werkelijkheid van namen en vormen. Deze materiële werkelijkheid vertoont zich, op het ons bij waakbewustzijn bekende niveau, als de dualiteit; van de kenner en het gekende.

Maar alles wat een naam en een vorm heeft, kent een begin maar ook weer een einde en is dus tijdelijk van aard. Alle tijdelijke verschijnselen, verschijnen echter in de tijdloze onbegrensde eeuwigheid. Dit laatst genoemde zou je het dragende principe van de gemanifesteerde werkelijkheid kunnen noemen. Het tijdelijke manifesteert zich dus in of dankzij het tijdloze. Iedere vorm is een manifestatie van de vormloze essentie van het BESTAAN en kan daarom dienen als een ‘venster’ dat zicht geeft op de bronnen van Leven.

Schoonheid is een kwaliteit van al het gemanifesteerde die het mogelijk maakt om je af te stemmen op de eenheid waaruit de dualiteit is voortgekomen.
Als je via de dimensie schoonheid (= ver- of bewondering) kunt kijken, verschuift moeiteloos het accent van de waargenomen vorm naar de waarnemer ervan en dan daaraan voorbij naar de kwintessens van Leven.

Dit kunnen Zien raakt de mystiek van Leven.

Het verlangen om het Leven te ondervragen naar het doel of de zin ervan, komt van het Leven zelf. Het komt van dat deel van het Leven, dat voorbij de grenzen van de werkelijkheid ligt waarbinnen het leven van de vraagsteller zich afspeelt. Het Leven nodigt ons tot onderzoek uit. Het wil bewonderd worden. Zolang dat niet gebeurt, zal de vraag blijven.

Werken aan de ecokathedraal is werken, waarbij het accent niet ligt bij het werken naar een einddoel, maar bij degene die werkt. Het biedt een mogelijkheid om voorbij de dualiteit van de kenner en het gekende te gaan en je af te stemmen op de daaraan te grondslag liggende eenheid. 


Het is net als Leven: doel in zich zelf.

Atte Bouma was ooit nederlands jongste professionele voetbaltrainer. Tegenwoordig is hij yoga-leraar. Hij is al jaren bekend met het werk en de ideeën van Le Roy.
Meer informatie over Atte Bouma is te vinden op zijn website.